Het hebben van een ADHDbrein is niet te behandelen. Maar, zeggen de specialisten, er zijn drie dingen die goed werken om je race-autobrein af te knijpen, zodat hij zich aanpast aan het tempo van de fietsers (de genen die niet gezegend zijn met een ADHDbrein):

Sport: check; Medicatie: check; Mindfulness: uhm tja, daar moeten we het even over hebben.

Mindfulness is hip. Ontzettend hip. En het kan nuttig zijn voor menig mens. Maar ik wil U adviseren:

mindfulness met mate

Over het algemeen lees ik, buiten mijn studie materiaal, geen artikelen over wat dan ook. Ik weet dat het ongeïnformeerd overkomt, maar ik mis bijna niets. En ik vind ze over het algemeen frustrerend on-informatief en voorspelbaar. Ik snap dan ook niet dat U dit leest.

Maar omdat ik maar liefst één minuut moest wachten op mijn afspraak en daarom maar in superspeed ging bladeren door een magazine, stuitte ik op iets moois. Juist op de plek waar zij mij vertelden over de eerder genoemde drie-eenheid, vond ik een interessant artikel in een tijdschrift waarin je dat het minst verwacht:

Het was een artikel van Gretchen Rubin over “mindlessness”. Rubin is een “geluksexpert”…

Maar ondanks dat, vond ik haar artikel wel een minihyperfocus waard. Haar les: er zijn simpelweg interessantere dingen om aan te denken tijdens het afwassen dan het afwassen zelf.

Daarnaast laat het geestelijk bewust uitvoeren van handelingen onze tijdsperceptie vertragen en, andersom, laat het aan interessantere dingen denken tijdens routine klusjes de tijdsperceptie versnellen. Tijdens een reis naar een nieuwe bestemming verlopen de eerste dagen immers ook relatief traag, terwijl het – tegen de tijd dat je daar je routine hebt gevonden – veel sneller gaat. Exhibit A:

-*-

,,Eindelijk lekker tot rust komen. Dat hadden we echt verdiend. Had ook niet later moeten komen. Lekker de hele dag foto’s van onze exotische maaltijden maken.”

[ V L A M ]

 ,,Wat was dat!?”

,,Je vakantie. Daar is je vliegtuig.”

-*-

Herkenbaar? Natuurlijk!

Tijdsperceptie versnellen tijdens saaie activiteiten lijkt me een wenselijk effect. Het laten vertragen tijdens nieuwe en interessante activiteiten ook. Een balans dus, tussen mindlessness en mindfulness. Gelukkig hoeven we ook daar niet over na te denken. Het schakelen tussen deze twee modi gebeurt geheel … automatisch. En als de tijd op vakantie dus te snel gaat, hoeven we er alleen maar voor te zorgen dat we er geen routine krijgen; dat we lekker uit onze comfort zone blijven.

Maar Rubin vergat nog een ander voordeel van mindlessness aan te stippen in haar betoog: de superpower die men “een reflex” noemt. Een reflex is een onwillekeurige reactie (mindless) van de spieren op een prikkel. Prikkels: daar weten wij ADHD-ers wel raad mee.

Ik wil natuurlijk niet opscheppen, maar als meta human is deze kracht bij mij bovengemiddeld goed ontwikkeld.

Wanneer ik passagier ben van een door-de-bocht-racende-auto, gaap ik nog even en krab ik drie keer onder mijn oksel voordat ik het object dat van het dashboard afglijdt, opvang. Vervolgens kijk ik nonchy uit het raam om mijn eigen wonderlijke verbazing, die je ongetwijfeld aan mijn grijns kunt aflezen, te verbergen.

Wanneer ik iets van het aanrecht af stoot, pluk ik het op miraculeuze wijze uit de lucht ter hoogte van mijn knieholte om vervolgens overspoeld te worden door een gevoel van zelf-felicitatie. Uitwendig uit dit zich in een explosieve happy dance, maar deze stel ik natuurlijk uit tot wanneer ik mij excuseer naar het toilet wanneer hier menselijke getuigen bij zijn. Jaloezie is zo’n vreselijk gevoel, dat wens je niemand toe.

Wanneer ik net na mijn wederhelft de lift verlaat en de deur weer dicht begint te gaan, onthult mijn reactie vermogen mijn innerlijke ninja, die met één vlijmscherpe Kung Fu move de liftdeurlazer doorklieft. Hierdoor wist ik eindelijk waarom ik Team Batman ben.

Wanneer iemand een mes laat vallen, bescherm ik die persoon van de vernedering door ermee te jongleren alsof we dat zo hadden georchestreerd.

En wanneer een ongemakkelijke en onhandige dame een appel van de fruitschaal stoot in de kantine, positioneer ik mijn voet zo, zodat dat hij langs mijn been rolt, via mijn geflexte voet weer omhoog wordt gelanceerd om vervolgens in mijn verveelde hand te landen.

Mindlessness dus. Voeg het nu aan je lifestyle toe, voordat het mainstream wordt.

 Lees ook: Perceptie, realiteit, en de lifestyle