– Of: De Quest naar de Thermosfles –

Ik mag mezelf denk ik, na bijna zeven jaar, wel een ‘studeer expert’ noemen. Ik weet de fijnste geheime studeerplekken te vinden, de comfortabelste pennen, de minst irritante markers, etc.. Maar het juiste koffie infuus blijft een ding. Althans: tot vandaag,

de eerste dag van de rest van mijn leven – met goed koffie infuus.

Met een koffie-infuus bedoel ik: hetgene dat ons van een constante stroom koffie voorziet.

Sommige studenten – mijn referentie kader – halen drie keer per dag een beker bij ‘dat ene koffietentje in dat steegje tussen de Spuistraat en de Singel’ – wat op maandbasis aardig in de papieren kan lopen. Anderen voorzien zichzelf om het uur van een lekker goor kopje drek uit het koffieapparaat van de UB – dit kost slechts 55 cent per bakkie en is dus, uiteindelijk, even duur. Weer anderen nemen een thermosfles mee van thuis – veruit het goedkoopste en meest continue alternatief, maar ook het irritantste.

Lieve thermosflesgebruikers in de studiezaal (en op de rest van de wereld): U heeft het niet door dus U wordt niets kwalijk genomen. Maar het geluid dat U produceert als U de dop/beker van de fles haalt; het geluid van de hete koffie die in die onuitstaanbare dop gegoten wordt; en de slurp die u verplicht bent te produceren omdat uw koffie zo lekker heet is, is een van de grootste irritaties onder degenen die daar zitten zonder oordoppen in. Snakkend naar cafeïne, worden wij door Uw slimme koffie-infuus gedwongen te aanschouwen hoe U van uw heerlijk hete, naar plastic smakende, dopje koffie geniet.

Nooit een thermosfles als koffie-infuus dus. Maar de thermosbekers zijn niet veel beter. Thermosbekers – althans de mijne, van de AH – hebben de gewoonte om je voor schut te zetten. Daar sta je dan, in de metro, met je hoofd. Iedereen zit duf voor zich uit te staren, snakkend naar hun tweede kopje koffie. Maar ik niet. Ik ben cooler. Ik pak uit mijn zak mijn thermosbeker – ja, dat past precies. Ik blijf naar buiten staren terwijl ik een slok neem – bewust onbewust van het feit dat iedereen me nieuwsgierig en enigzins jaloers aankijkt. Die slok is meer dan koffie alleen: het is liquid awesomeness. Je triomf is op een hoogtepunt. Maar dan, bij de tweede slok, gebeurt het: de deksel ontploft een berg koffie in je gezicht en op je jas. BAM. Awesomeness level van + 10 in één keer 50 punten gezakt. De deksel oogt nog steeds heel, maar het bruine plasje bij je voeten en de onderdrukte lach van allen om U heen is bewijs dat het echt gebeurde. Ik blijf erbij: er zijn nog teveel dingen in de wereld die de wetenschap niet kan verklaren.

Ik wil natuurlijk niet alle thermosbekers over één kam scheren. Er zijn ook modellen die niet at random ontploffen en wel cool zijn. Echter zijn die weer te cool: ze houden je koffie niet langer dan een half uur warm. Voor een langzame drinker zoals ik geen totale misser: voor in huis kan dat best handig zijn. Maar het volstaat niet als goedkoop koffie infuus on-the-go. Ook heb ik nog een tijdje getwijfeld om de beker van de Starbucks te kopen. Die kost zes miljoen euro, dus die moet wel goed zijn. Bijna heb ik het gedaan, uit pure wanhoop.

Maar – dames en heren – na 6,5 jaar irritatie, gêne, en spijt van de geldverspilling, mag ik met overweldigende trots en voeldoening aankondigen dat ik hem heb gevonden: het perfecte koffie infuus.

Geheel onverwachts gebeurde het. Ik had al bijna de hoop opgegeven. Maar plots ontmoetten onze ogen elkaar. Hij stond gewoon in de Xenos, mintgroen te zijn. Hij is volledig thermos, maar je kunt er gewoon uit drinken als een gewone waterfles. Hij houdt 12 uur warm wanneer hij niet geopend wordt, en 8 uur wanneer dat wel gebeurt. EN hij is ADHD-proof.

Hij heeft zich gisteravond als zodanig bewezen. Hoe? Toen ik onverwachts vroeg klaar was met werken, heb ik hem bijna vol, en zonder dop (…)  in het flessenvak van mijn North Face tas gedaan en de tas in de achterbak van de auto gegooid. Ik ben met een woensdag-avond-laat-gang naar huis gereden, en heb de eerste koffievlek pas gemaakt in de keuken thuis. Het tapijt in de achterbak is nog helemaal schoon en droog. Waar de dop is: geen idee. Vandaar dat hij ook doploos te zien is op de foto. Maar ik ga zodalijk zesmiljoen van deze flessen inslaan – en wel meteen.